Ze hoorden bij de zomer zoals de zon en de vrolijkheid daarbij hoorden, de kleurige autobussen die op de wegen verschenen zodra de eerste lentedagen in het land waren. Vroeg in de ochtend vertrokken met een groep opgewekte uitgaansgasten, groot en klein. Achter de schermen van deze bedrijvigheid leefde het touringcarwezen. In Oldebroek werd deze tak van nijverheid vertegenwoordigd door KOVO’s Touringcarbedrijf. Het bedrijf had in 1954 negen bussen, als het nodig was werd dat aangevuld met bussen uit de omgeving. KOVO had met een vaste staf van tien mensen een behoorlijk aandeel op de NW Veluwe, verder had het Oldebroekse bedrijf een reisbureau in Kampen.
In 1938 kwam in het gezin Van Olst in Oosterwolde de vraag wat er met de vrachtwagen moest gebeuren die bij de familie in bezit was. Onmiddellijk meldde zich hiervoor de zeventienjarige zoon Willem, hij nam de wagen over van zijn broer. Hij begon vee te rijden, terwijl hij ook een lijndienst op Kampen onderhield. Die lijndienst is hij ook later trouw gebleven. Al spoedig bleek dat de jonge ondernemer er niet alleen op uit was met zijn vrachtwagen te rijden, hij werkte hard en wist het vertrouwen van zijn klanten op de lijndienst te winnen.
Vaak gebeurde het dat er ’s avonds al weer een rit geboekt was als hij thuis kwam, het werd dan meestal nachtwerk. Maar de volgende ochtend zagen de mensen Van Olst al weer vroeg wegrijden met koffie en een zakje brood in zijn veewagen. Hard werkend en sober levend maakte Willem van Olst er een aardig bedrijf van. De eerste grote slag kwam toen in 1942 zijn auto werd gevorderd, het bedrijf opheffen kwam bij Willem niet op. Dan maar met paard en wagen verder, het ging veel langzamer, maar van Olst kwam waar hij wezen moest.
Onverwacht behaalde de heer Van Olst in 1945 op een keuring in de omgeving een eerste premie met zijn paard, een kans die hij niet voorbij liet gaan. Hij verkocht zijn paard, en kwam met een auto thuis. Opnieuw werd zijn wagen gevorderd, dit keer voor het vervoer van arbeiders. Maar nu lag de zaak toch anders dan tijdens de oorlog, Willem Van Olst mocht zelf in de wagen blijven rijden. In deze tijd kwam hij op het idee om het in het personenvervoer te gaan zoeken, ook dat ging niet vanzelf. In 1949 kwam hij in de gelegenheid om het bedrijf van de firma Koele in Wezep over te nemen, hier kon hij mee verder.
Om de nagedachtenis van de overleden Wezeper ter ere te nemen, nam hij een deel van zijn naam over. De nieuwe naam werd KOVO (Koele-van Olst). Met dezelfde degelijkheid waarmee hij het expeditiebedrijf omhoog bracht, begon Van Olst toen aan het opwerken van zijn touringcarbedrijf. Hij begon met twee vrachtwagens en een bus, het werd net als in de eerste jaren, hard werken en een sober leven. Ondertussen had Willem er weer een paar bussen bij, als die ’s avonds thuis kwamen, ging Willem met zijn vrouw hard aan het werk om de bussen schoon te maken, soms waren ze midden in de nacht nog aan het werk.
Als de bussen ’s morgen wegreden moesten ze schoon zijn, dat was de eerste vereiste. Het ging snel opwaarts met het touringcarbedrijf, er kwamen meer bussen, meer personeel, en meer werk. Zoals gezegd reden ze in 1954 dagelijks met negen bussen op de weg. Er waren talloze uitstapjes van verenigingen en instellingen, vervoer voor vakantie oord Beldgraven, op zaterdag voetbalverenigingen. Het is teveel om op te noemen, je kon het zo gek niet bedenken, overal kwam je de bussen van de KOVO tegen.
In 1953 is het bedrijf van de Duinkerkerweg in Oosterwolde verhuisd naar Oldebroek, hier had Van Olst een nieuwe garage met een woonhuis laten bouwen. Te midden van dat alles stond besturend en regelend, met een open oog voor alle mogelijkheden, de heer Willem van Olst, directeur en eigenaar van KOVO’s Touringcarbedrijf. Een zakenman die succes had in het leven. Als hij relaties opzocht deed hij dat niet meer in een veeauto, maar in een glanzende Amerikaanse wagen. Daarnaast was hij altijd dezelfde hardwerkende Willem Van Olst gebleven, die graag bij zijn oude bekenden in Oosterwolde en omgeving op koffievisite ging. Hij was prettig in de omgang met zijn personeel, een rechtgeaarde zoon van zijn Noord Veluwe land.
Het leven ging verder, naast de garage was het kantoor waar de hele dag de telefoon rinkelde. Afspraken werden in een groot boek geschreven, er werden zaken gedaan. Vlugge jongens klommen in de bussen die de Zuiderzeestraat opreden de wijde wereld in. De radio aan, het was werk waar muziek inzat.
In 1961 had Willem van Olst twintig bussen, en op 27 oktober in datzelfde jaar werd garage Van Olst geopend. Hij werd Volkswagendealer voor de hele Noord Veluwe, de zakenman die altijd de gewone man was gebleven is op 10 december 1992 overleden.
